Autor - Twórca - Dzieło

AUTOR dzieła sztuki - Art TWÓRCA - podmiot działania tworzącego DZIEŁO - odkryty i unaoczniony byt, czy to fizycznie namacalny, czy też imaginowany w wyobrażeniu odbiorcy dzieła art. Odkrywczość przedmiotu stworzonego idzie w parze z jego niepowtarzalnością i może z nowością, ale niekoniecznie; w przypadku inspirowania się i nawiazywania do czegoś co robi wrażenie na twórcy, mamy raczej doczynienia z tworem będacym kompilacją spostrzeżeń i dociekań zastanej gdzieś rzeczywistości - przedstawionej od siebie i przez siebie - autora - jej kreatora w innym ujęciu.

Autor i jego dzieło podlegają krytyce - indywidualnym ocenom, powodowanym wpływem art wytworu (dzieła) na świadomość i odczucia odbiorcy, zainteresowanego jego badaniem; postrzeganiem walorów dla siebie i rażących wad - co w efekcie daje opinię na tak - lub nie - dla autora w całości, czy tylko dla dzieła; tak właśnie przedstawionego i tylko tego, tu i teraz. Przyszlość dla twórców - autorów i ich dzieł jest nieprzewidywalna; często okazuje się bardzo łaskawą.

Przyporządkowanie dzieła Art, jeśli jest tego konieczność, do kategorii Art - wynika zazwyczaj z jego percepcji, tradycji i utartych ścieżek klasyfikatora - patrzmy więc z dużą poblażliwością na tych, którzy szufladkują, ukladają, najczęściejj na swoje potrzeby klasyfikują Art dzieła. I chwała im za to - bo to oni je pokazują, przypominają o nich i nie pozwalają zapomnieć - o czymś, co tak pieczołowicie wymyślane, wykwintnie przyozdabiane i dobitnie cechowane ide'e fixe twórcy - - powstawało - jest!- i - będzie! DZIEŁO ŻYJE w salach wystawienniczych (teraz też na stronach www w Internecie bez granic) i pamięci zwykłych ludzi, czy też koneserów sztuki, skrzętnie je przechowujących i bdb.

Artysta - artystyczne dzieło - artystyczna świadomość - artystyczna wyobraźnia - artystyczna twórczość - tyle się o tym mówi; chce się tego doswiadczać - robić to! być z tym! cieszyć się na to! TWORZENIE i jego kulminacja - jestem artystą - autorem mitycznego hitu ART! SZTUKA TO JEST TO! i właśnie! - nic nadzwyczajnego? - wyrasta z chęci i działania - dana jest zwykłym ludziom i przez zwykłych - z czasem mistrzów - stawiana jest na cokołach dla majestatycznego kunsztu LUDZKIEJ WYOBRAŻNI BEZ GRANIC.
...do dzieła więc.
.......i prezentacji Siebie jako Autora i Swoich Dzieł ...........w Art Krainie ......DZIEŁO ZA DZIEŁEM

* system bez wyjścia ? pętla zwątpienia ? stagnacja ?

to tylko lekko opóźniony! górnolotny! START # staf

Sztuka * Piękno * Forma * Twórczość * Odtwórczość * Przeżycie Estetyczne

z książki
Władysław Tatarkiewicz
DZIEJE SZEŚCIU POJĘĆ
sztuka * piękno * forma * twórczość * odtwórczość * przeżycie estetyczne
...
Wielka Teoria
Już starożytni wytworzyli ogólną teorię piękna. Twierdziła ona: piękno polega na proporcji części. Dokładniej mówiąc: piękno polega na doborze proporcji i właściwym układzie części. Jeszcze dokładniej: na wielkości, jakości i ilości części i na ich wzajemnym stosunku.
...
Piękno: Dzieje kategorii
I. Odmiany piekna
A. Piękno jest różnorodne: Wszak wśród przedmiotów pięknych są zarówno dzieła sztuki, jak widoki natury, zarówno piękne ciała, jak piękne głosy i piękne myśli. Można zaś przypuszczać, że nie tylko są w świecie różne piękne przedmioty, ale samo ich piękno jest różnego rodzaju. Uczeni odróżniają piękno przyrody od odmiennego piękna sztuki, piękno muzyczne od plastycznego, piękno realnych kształtów od piękna form abstrakcyjnych, piękno własne przedmiotów od innego piękna, jakie czerpią z kojarzeń.
Jednakze podziałów piękna historia estetyki zna w sumie niewiele. ...
w. XVII odróżniał piękno konieczne od dowolnego ...
w. XVIII oddzielał piękno względne i bezwzględne ...
w. XIX dzielił piękno na własne i skojarzone, był to wciąż ten sam podział, tyle tylko, że pod innymi nazwami.
...
B. Historia ta ukazuje natomiast niemałą ilość odmian piękna, nie włączonych w regularną klasyfikację. Jako przykłady odmian tych mogą służyć: subtelność, wdzięk czy wytworność.
...
Te odmiany piękna niejednokrotnie próbowano zestawić. Wyjątkowo pełny ich zestaw znajduje się u Goethego. Wymienia on m.in. takie:
głębia, pomysłowość, plastyczność, wzniosłość, indywidualność, uduchowienie, szlachetność, wrażliwość, smak, trafność, stosowność, siła działania, wytworność, dworność, pełnia, bogactwo, ciepło, czar, wdzięk, urok, zręczność, lekkość, żywość, delikatność, świetność, wymyślność, stylowość, rytmiczność, harmonia, czystość, poprawność, elegancja, doskonałość.
Jest to zestaw obfity, jednakże i on nie jest bynajmniej kompletny, brak w nim chociażby dostojności, dystynkcji, pomnikowości, bujności, poetyczności czy naturalności.
...
Odpowiedność
... za odmianę piękna byla uważana odpowiedność, mianowicie odpowiedniość rzeczy do zadania, jakie rzeczy te mają spełniać, do celu, jakiemu służą. ...
Ozdoba
... W sztukach plastycznych odróżnia się częstokroć dwa składniki: strukturę i ozdobę. Inaczej mówiąc: strukturę i dekorację. Jeszcze inaczej: strukturę i ornamentację. Przeciwstawienie to ma szczególną wagę w architekturze, także w sprzętarstwie; ale przy szerszym rozumieniu ma zastosowanie we wszystkich sztukach, nawet w literaturze. ...
Uroda
W Rzymie znane było rozróżnienie piękna dostojnego i urodziwego: dignitas-dostojność jest pięknem, uroda-venustas również, ale każda jest pięknem innym. ... Taki układ pojęć utrzymał się początkowo w estetyce nowożytnej: dignitas, venustas, elegantia, czyli dostojność, uroda i wytworność. ...
Wdzięk
Wdzięk, po grecku charis, po łacienie gratia, odgrywał znaczną rolę w starożytnym widzeniu świata. ...
Subtelność
... Uchwycenie rzeczy trudnych i ukrytych, dopatrzenie się harmonii w dysharmonii było wówczas dla wielu szczytem sztuki: obok piękna, a poniekąd ponad nim, stanęła subtelność. ...
Wzniosłość
Pojęcie wznioslości uformowało się w strożytnej retoryce, podobnie jak pojęcie subtelności, ale - w ujęciu bardziej pozytywnym. Styl wzniosły, czyli górny, uchodził za najwyższy z trzech stylów wymowy, podobnie jak subtelny - za najniższy. Był nazywany również wielkim (grandis) i poważnym (gravis), i te synonimy wskazują, że wzniosłość była w strożytności rozumiana jako wielkość i powaga. ...
Dwojakie piękno
Piękno jest pojęciem dwuznacznym; w szerszym znaczeniu zaliczamy do niego wszystko, co oglądamy, słuchamy, wyobrażamy sobie z upodobaniem i uznaniem, a więc także to, co wdzięczne, subtelne, funkcjonalne. Natomiast w innym, węższym znaczeniu nie tylko nie uważamy wdzięku, subtelnośći, funkcjonalności za właściwości piękna, lecz je wręcz pięknu przeciwstawiamy. ...
... Piękno w szerokim znaczeniu jest pojęciem bardzo ogólnym i trudnym do zdefiniowania. Jednakże trafnie ujmował je angielski estetyk VIII wieku, A. Gerard:
" nazwa piękna jest stosowana prawie do każdej rzeczy, która się nam podoba
[...], zarówno gdy budzi przyjemne wyobrażenia wzrokowe, jak gdy sugeruje przyjemne wyobrażenia innych zmysłów".
- koniec cytatu
- DZIĘKUJEMY! autorowi
- Władysław Tatarkiewicz - WSPANIAŁY! - filozof i historyk filozofii, estetyk i etyk, historyk sztuki, członek Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk.

? tyle teorii;
... tylko tyle i aż tyle "o pięknie dzieła" w Art Krainie ~ ZOBACZ ~ DOTKNIJ ~ POCZUJ i WZLEĆ WYŻEJ.